Το πείραμα στο 132ο δημοτικό της Γκράβας, η δουλειά των δασκάλων, η ανταπόκριση των παιδιών και η αξιολόγηση του υπουργείου
Η Στέλλα Πρωτονοτάριου δεν το εκφράζει ως προσωπικό της στοίχημα, αν και θα είχε κάθε λόγο. Οπως και να το κάνουμε, το 132ο δημοτικό στην Γκράβα ήταν άλλο σχολείο προτού αναλάβει ως διευθύντρια μερικά χρόνια πριν και ήδη είναι άλλο μόλις ένα μήνα μετά την «αντικατάστασή της». Ξαναγύρισε στο χθες.
Η -πλέον- πρώην διευθύντρια του 132ου δεν μιλάει για «σοκ», αλλά είναι σαφές πως οι νευρώνες της δημόσιας παιδείας έχουν αυτήν τη λειτουργία. Να αγγίζεις το όνειρο και να ξαναβουλιάζεις στον εφιάλτη του αναλυτικού προγράμματος που στην ουσία του μένει ίδιο και απαράλλαχτο από το 1935. Οπως και οι αντιλήψεις της διοίκησης.
Η τελευταία της κουβέντα στη συζήτηση με την «Κ» ήταν και η πιο ενδεικτική για το μέγεθος αυτού του σοκ. Η ίδια το συναρτά με την ατομική της ευθύνη απέναντι στα «παιδιά της». Ηταν ένα περιστατικό που της διηγήθηκε ψυχολόγος του ΚΕΘΕΑ: «Ο Χ είχε μπλέξει με τα ναρκωτικά. Είχε εγκαταλείψει το σχολείο. Λίγα χρόνια μετά, ένα βράδυ, γύρισε μόνος του. Βρήκε το θρανίο του, κάθησε, και τον βρήκαν το άλλο πρωί. Η αυτοκτονία του στο θρανίο «του» δείχνει τη σχέση που είχε αναπτύξει με το σχολείο. Την ευθύνη που καταλόγιζε σ’ αυτό».
Η Στέλλα Πρωτονοτάριου βρέθηκε στη δημοσιότητα για ασυνήθιστο λόγο. Επειδή είχε φτιάξει ένα ρόδο σ’ ένα σχολικό συγκρότημα σαν αυτό της Γκράβας. Η χούντα ήταν περήφανη για το τερατούργημά της, αυτό το τεράστιο σχολικό γκέτο στο 5ο δημοτικό διαμέρισμα. Κυψέλη, Πατήσια, Γαλάτσι, κ.λπ., περιοχές με προβλήματα. Ενα ακόμη ήταν η Γκράβα. Και πώς να μην είναι (ήταν). Ξεκίνησε με 12.000 μαθητές να περιφέρονται στους διαδρόμους ανάμεσα στα σχολικά κτίρια. Σήμερα, δραστήριοι σύλλογοι γονέων κατάφεραν να περιορίσουν τον αριθμό στο μισό. Και σύμφωνα με τον Ανδρέα Θεολόγου από τον σύλλογο γονέων το όραμα είναι σήμερα να γκρεμίσουν κτίρια μέσα στην Γκράβα για να φτιάξουν ένα πάρκο ή ένα κέντρο διαφορετικό.
Οι γονείς στήριξαν την Στέλλα Πρωτονοτάριου. Το ίδιο και οι δάσκαλοι. Οσο για τους μαθητές, εδώ οι νευρώνες του συστήματος σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Πέρυσι, διαβεβαιώνει η Αλεξάνδρα Ανδρούσου (επίκουρη καθηγήτρια Παιδαγωγικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών), «στην εορτή κλεισίματος για τις καλοκαιρινές διακοπές ήρθαν και πρώην μαθητές του δημοτικού που ειναι πια στο Γυμνάσιο. Ηρθαν για να ξαναζήσουν το κλίμα που δημιούργησε η διευθύντρια και δέκα δάσκαλοι. Εχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τους μαθητές στο τέλος της χρονιάς να καίνε τα βιβλία, αλλά εκεί στην Γκράβα είδαμε τους μαθητές να αγαπάνε το κλίμα του σχολείου».
Τα πράγματα με την Στέλλα Πρωτονοτάριου και τους δέκα δασκάλους είναι τόσο εντυπωσιακά που εθισμένος κανείς στην καχυποψία ψάχνει να βρει το ψεγάδι. Τον λάκκο. Πώς γίνεται δύο πανεπιστήμια (Αθήνας και ΑΠΘ) να κάνουν περίπου μάθημα για το 132ο Γκράβας, να βραβεύεται η δουλειά των παιδιών του σε διεθνείς διαγωνισμούς, αλλά με μια απλή διαδικασία της διοίκησης όλα να ξαναβουλιάζουν στη μονοτονία και στην αταραξία;
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_0_09/12/2007_251982
ΑΛΕΞΙΚΕΡΑΥΝΟ 
Σχολιάστε