132ο Δημ. Σχολείο Αθηνών : Προσευχή για όλους

«Καλέ θεούλη

εμείς είμαστε καλά.

Κάνε εσύ καλέ θεούλη,

νάχουν όλα τα παιδάκια,

ένα ποταμάκι γάλα,

μπόλικα αστεράκια,

μπόλικα τραγούδια.

Κάνε εσύ καλέ θεούλη,

Νάναι όλα καλά,

Ετσι που κι εμείς

Να μην νοιώθουμε ντροπή

Για την τόση μας χαρά»

Το ποίημα, το «πρωινό άστρο» που έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος για την κόρη του, αντικατέστησε πριν από ενάμιση χρόνο το «πάτερ ημών» της πρωινής προσευχής.
«Βλέπαμε», λέει η Στέλλα Πρωτονοτάριου, «την αμηχανία πολλών παιδιών.
Αρκετά παιδιά δεν συμμετείχαν γιατί υπήρχε σύγκρουση σε αυτό που πίστευαν και μετέφεραν από την οικογένειά τους και σ’ αυτό που συνέβαινε εκείνη τη στιγμή.
Η διευθύντρια και οι δάσκαλοι βρήκαν τη λύση του ποιήματος – προσευχής και μετά, άλλα παιδιά έκαναν τον σταυρό τους και άλλα όχι.

Ελάχιστοι γονείς αντέδρασαν, οι υπόλοιποι είχαν εμπιστοσύνη στο σχολείο τους.
Μόνο ένας ιερέας τηλεφώνησε στη διευθύντρια και την απείλησε ότι θα την καταγγείλει στην Ιερά Σύνοδο.

Την πρώτη μέρα, ο νέος διευθυντής άρπαξε το μικρόφωνο από τα χέρια του μαθητή και επέβαλε την ολική επαναφορά… Οι δάσκαλοι απογοητευμένοι αποχώρησαν.
Δεν ήταν πια το σχολείο τους.
Τα παιδιά δεν φάνηκε να καταλαβαίνουν.
Ποιος θα τους εξηγήσει;